Hoeveel weken zwangerschapsverlof neem je op?

Eerst een stukje theorie. Als je zwanger bent heb je recht op 16 weken verlof. Dit verlof bestaat uit twee delen: het zwangerschapsverlof en het bevallingsverlof. Het zwangerschapsverlof gaat over de weken voorafgaand aan je uitgerekende datum, je kunt hier maximaal 6 weken voor opnemen. Je bevallingsverlof gaat -verrassend- in ná je bevalling en is qua lengte afhankelijk van hoe lang je zwangerschapsverlof hebt opgenomen.

En daar zit ‘m voor veel vrouwen de crux: tot 36 weken zwangerschap doorwerken klinkt verleidelijk. Want dat betekent straks twee weken langer met je baby kunnen knuffelen, voor je weer aan het werk gaat. De keerzijde is: doorwerken tijdens de laatste (zware) loodjes. Wat niet voor iedereen, maar wel voor velen betekent dat je je met kwaaltjes en koopdrang, door de laatste weken heen moet worstelen. We vroegen een aantal moeders naar hun ervaringen. Hoe pakten zij hun verlof aan en wat zouden ze de volgende keer wellicht anders doen?

Mady (34), moeder van Renée (2)

‘Mijn eerste gedachte was: natuurlijk werk ik tot 36 weken door, dan heb ik straks meer tijd met mijn baby voor ik weer aan het werk moet. Maar naarmate de zwangerschap vorderde en ik het lichamelijk steeds zwaarder kreeg zag ik dit niet meer zitten. Ik kon me letterlijk niet voorstellen hoe ik nog langer kon werken en doen alsof er niets aan de hand was.

Dus verzette ik mijn verlof tot 35 weken. Een paar weken later raakte ik zo in paniek van het feit dat ik nog zo lang door moest werken (ik kon nog maar een uur lang op een stoel zitten voor ik last kreeg van mijn bekken) dat ik het verlof nog een weekje vervroegde, naar 34 weken.

Zes weken voor de uitgerekende datum dus. Aangezien Renée twee weken te vroeg geboren werd, ook achteraf geen overbodige luxe. Ik zou het een volgende zwangerschap direct weer doen. Niets heerlijkers dan zonder schuldgevoel door de HEMA kunnen struinen om toch nog een extra rompertje of zonnehoedje te kopen. En daarna op de bank te kunnen ploffen met een goed boek of een Netflix-serie.’

Niets heerlijkers dan zonder schuldgevoel door de HEMA kunnen struinen.

Loes (37), moeder van Faye (1) en Benjamin (4)

‘Ik heb beide zwangerschappen tot 36 weken gewerkt. Ik vond het best pittig, zeker richting het einde, maar gezien ik weinig vakantiedagen had, wilde ik alle weken na de bevalling kunnen benutten. Even doorbikkelen dus, en de babykamer in de weekeinden inrichten. Maar achteraf was ik er altijd blij mee –die periode vond ik belangrijker dan de rust ervoor.’

Doris (31), moeder van Robin (2,5)

‘Als ZZP-er ligt het allemaal net even anders. In feite betaal je zelf voor de weken dat je verlof opneemt. [Wel heb je recht op een zwangerschapsuitkering van het UWV, red.]

Gelukkig had ik goed gespaard en kon ik het wel even uitzingen, maar toch: de onzekerheid over het wel of niet komen aanwaaien van werk zorgde ervoor dat ik tot aan de week voor mijn bevalling heb doorgewerkt. Niet op volle toeren hoor, op het laatst deed ik nog drie halve dagen per week.

Maar toch was het niet zo slim. Ik begon moe aan mijn bevalling, en we weten allemaal dat er daarna niet echt tijd is om uit te rusten. Wij hebben geen wens om een tweede kind te krijgen, maar mocht dat wel het geval zijn, zou ik mezelf meer rust gunnen. Gewoon, omdat je het echt nodig hebt die laatste weken. Niet alleen voor je lijf, ook je hoofd heeft tijd nodig zich op de toekomst te richten. En, nu spreek ik echt uit ervaring, als moeder mag je (moet eigenlijk) goed voor jezelf zorgen, om goed voor je kind te kunnen zorgen.’

Larissa (27), moeder van Fiene (5), Don (2) en Hidde (1)

‘Verlof? Ik heb er weinig van gemerkt. Met oudere kinderen in de buurt is het altijd druk, zeker als ze niet naar de opvang gaan, zoals die van mij. Gelukkig had ik weinig kwaaltjes van de zwangerschap, behalve dat ik wat moe was op het einde. Maar ja, welke moeder is dat niet? Even die tropenjaren door, en over een paar jaar zitten we weer met z’n allen aan de wijn terwijl onze kinderen met elkaar in de tuin spelen. Met andere woorden: een zwangerschap is niet niks, maar ik hoefde me er niet anders door te gedragen.’

Mara (38), moeder van Mick (6 maanden)

‘Al heel vroeg in mijn zwangerschap voelde ik dat er iets veranderd was in mijn lichaam. Ik voelde me anders, en daar hoorde een nieuwe levensstijl bij. Niet dat ik nou zo’n losbandig leven leidde, maar alles in mij zei dat ik het rustiger aan moest doen. Qua sociale activiteiten, sporten maar ook qua werk.

Halverwege mijn zwangerschap ben ik minder gaan werken. Mijn lijf protesteerde op alle mogelijke manieren: de misselijkheid ging niet over, ik kreeg bekken-instabiliteit en voelde me constant koortsig. Ik heb de uren uitgezeten tot het moment dat ik 6 weken voor de uitgerekende datum met verlof mocht.

Heerlijk was dat, een opluchting. Ik weet niet of ik ooit ergens zo licht de deur ben uitgelopen dan bij mijn werk op die laatste dag. Luisteren naar de signalen van je lichaam, ik kan het iedereen aanraden. Zeker tijdens de zwangerschap.’

Marije van Zoest (34) woont in Amsterdam met Arco (38) en dochter Ravi (1,5)

Heerlijk, je bent met verlof. En wat nu? Ga je nog even een cursus tekenen volgen, je zwangerschapsdagboek invullen, of alvast een hele hoop dutjes doen? Wij zeggen: een verlof zonder lijstjes is het beste.  En als iemand een van deze uitspraken op je afvuurt tijdens je verlof, denk dan gauw: ene oor in, andere oor uit.